Jeden nieszczęsny dzień, który wywrócił nasze życie do góry nogami

Cały czas nam się wydaje, że wszystkie choroby, nieszczęścia nie mogą nas dotknąć. Żyjemy pełnią życia, co uważam za wielki plus. W końcu ciągłe myślenie o tym, że może coś złego dotknąć nas, naszą rodzinę nie pozwalałoby nam na spokojne życie. Prawda jest niestety taka, że wszystko może wywrócić się w ciągu sekundy. Tak było w naszym przypadku.

Jeden z najważniejszych, długo wyczekiwanych dni w życiu bardzo bliskiej nam osoby – mojej małej siostry. Zjeżdża się cała rodzina, wszyscy spotykamy się po to, żeby świętować z nią świętować. Niestety  cztery dni przed zaplanowaną, rodzinną imprezą Pola (tak się nazywa) zaczyna źle się czuć, nie potrafi utrzymać moczu. Nie daje nam to spokoju i dzień przed imprezą jedziemy z nią na badania. Czekamy na wyniki, szykujemy się do tego ważnego dla niej dnia. W końcu lekarz powiedział, że to prawdopodobnie przeziębienie pęcherza. Każdy z nas w życiu je przechodził, prawda?

Nagle całe życie wywraca nam się do góry nogami …

Przychodzą wyniki. Natychmiastowa wizyta w laboratorium w celu potwierdzenia przypuszczeń, skierowanie do lekarza. Diagnoza? Cukrzyca typu 1. Cukier na czczo jest ogromny. Nie ma na co czekać.

Z cukrzycy typu 1 nie dzień dzisiejszy nie da się wyleczyć. Owszem można żyć z tą chorobą. Trzeba po prostu nauczyć się wszystkiego od początku, co naprawdę nie jest łatwe. Wielki szok dla całej rodziny. Przecież nikt u nas na nią nie chorował – w takim razie skąd się pojawiła? Lekarza nie znają odpowiedzi na te pytanie. “W cukrzycy typu 1 dochodzi do niszczenia komórek beta trzustki (komórki te są odpowiedzialne za produkcję insuliny). Proces ten przebiega stopniowo i w początkowej fazie choroby jest bezobjawowy. Objawy cukrzycy pojawiają się nagle, gdy zniszczeniu ulegnie około 90% komórek beta. W wyniku zniszczenia komórek beta zostaje zahamowana produkcja insuliny.”*

Dlaczego postanowiłam napisać dla Wa ten krótki wpis?

Przede wszystkim chciałam pokazać Wam, że problemy, które aktualnie nas nie dotyczą, mogą być kiedy naszym problemem. Życie z cukrzycą typu 1 naprawdę jest ciężkie. Osoba zdrowa nawet nie wyobraża sobie jak to wygląda na co dzień. Wiem, że jest tutaj kilka osób, które chorują na cukrzyce typu 1  i chciałam Wam bardzo podziękować za wszystkie wskazówki, którymi w czerwcu się ze mną podzieliłyście.

Nie bądź obojętny!

Spadek cukru u chorej osoby może nastąpić w każdej chwili. Jeżeli widzicie dziwnie chwiejąca się osobę na ulicy, nie zakładajcie proszę, że jest ona naćpana. Podejdźcie i sprawdźcie czy nie jest chora na cukrzycę typu 1. Spójrzcie na nadgarstek, może znajduje się tam bransoletka z informacją o cukrzycy. W sytuacji kiedy potraficie nawiązać kontakt z tą osobą, po prostu ją zapytajcie i jeżeli przypuszczenia potwierdzą się, podajcie  jej od razu coś słodkiego – tutaj świetnie sprawdzi się cola. Jeżeli widzicie bransoletkę, a osoba jest już nieprzytomna, poproście kogoś o wezwanie pomocy, a same poszukaj w jej rzeczach zastrzyku ratującego życie i koniecznie go podajcie. Małe, pomarańczowe opakowanie o którym osoby chorujące cukrzyce tak naprawdę najczęściej nie wiedzą. Robiąc tak niewiele możecie uratować komuś życie.

Kiedyś nie zwracałam na to aż takie uwagi. Teraz wiem, że taka sytuacja może spotkać moją siostrę. Ludzie reagujcie! Nie udawajcie, że nic nie widzicie.

Cukrzyca wywróciła nasze życie do góry nogami. Na szczęście nauczyliśmy się już z nią żyć. Siostra spędziła kilka tygodni razem z mamą w jednej z niemieckich klinik diabetologicznych i tam pokazali jej jak teraz będzie wyglądało jej życie. Ona żyje tak jak my – pływa, chodzi do szkoły, bawi się, czasami zje coś mniej zdrowego. My ją do tego wszystkiego nawet zachęcamy. Chcemy, żeby żyła normalnie. Ale strach zawsze będzie nam towarzyszył. Nie możemy być z nią wszędzie. Nocne pomiary cukru, strach kiedy nie odbiera telefonu – to wszystko towarzyszy każdej rodzinie, gdzie znajduje się ktoś chory na tę cholerną chorobę. Dlatego jeszcze raz bardzo Was proszę, reagujcie! Jeżeli widzicie niepokojące zachowanie u drugiej osoby, postarajcie się sprawdzić czy nie choruje ona na cukrzyce. Możecie uratować jej życie!

Jeżeli czytają ten wpis osoby chorujące na cukrzycę tego typu, napiszcie w komentarzu co choroba zmieniła w Waszym życiu i jak udało Wam się ją rozpoznać? Te informacje mogą pomóc innym zareagować jak najszybciej.

Jak myślicie, czy kiedykolwiek uda się znaleźć na nią lekarstwo? Mam nadzieję,że tak!

PS: Ten wpis jest bardzo ważny. Nie zostawiajcie go bez żadnej reakcji. Lajkujcie, udostępniajcie. On może zmienić podejście niektórych ludzi do osób chwiejących się na ulicy.

Pozdrawiam,

Dominika

*https://portal.abczdrowie.pl/cukrzyca-typu-1