Głodówka – tak czy nie?

O głodówkach wiele już było na blogu, jednak wiem, że wiele z was nadal czasem korzysta z tego typu ‘diety’ (jeśli można to dietą, czyli sposobem odżywiania nazwać – w końcu w czasie głodówki nie jemy nic. Dziś chciałabym wam przedstawić, co dzieje się z naszym ciałem podczas takich ‘zabiegów’. Zapraszam 🙂

Podczas głodówki jak wiadomo eliminujemy całkowicie pokarm, nie jemy więc nic. Często również nie pijemy – jest to głodówka zupełna. Głodówka to także eliminowanie do zera produktów kalorycznych, wszelkie zabiegi powodujące, iż jemy mniej, niż powinniśmy i niż wymaga tego nasza podstawowa przemiana materii, czyli ilość kalorii potrzebna nam do prawidłowego funkcjonowania.

Kiedy jemy zbyt mało węglowodanów, energia zostaje zaczerpnięta z zapasów glikogenowych wątroby. Zapasów tych starcza na około 14 godzin. Po wyczerpaniu tych zasobów w naszych nerkach i wątrobie zaczyna się glukoneogeneza – proces przekształcania innych składników pokarmowych w glukozę. Dalsze głodzenie niesie za sobą obniżenie zapotrzebowania na węglowodany, spadek cukru we krwi, metabolizm zostaje spowolniony do minimum. Dlatego sięgnięcie po jedzenie już po upływie głodówki może mieć ciężkie skutki – w zależności, jak długo ona trwała. Z powodu spowolnionego metabolizmu możemy odczuwać bolesność brzucha, mieć biegunki, efekt jojo spowodowany nadmiernymi w tym wypadku kaloriami, zaburzenia poziomu cukru i insuliny we krwi. Następnie wchodzimy w stan przedłużającej się ketogenezy, w naszym ciele zaczynają powstawać związki takie jak aceton, którymi żywi się nasz mózg. Może to prowadzić do wystąpienia kwasicy metabolicznej.

Idący za brakiem jedzenia niedobór witamin i minerałów może prowadzić do występowania różnojakich objawów ze strony niemal wszystkich narządów. Wypadają nam włosy, pogarsza cera, zaczynają choroby, które mogą zostać z nami na dłużej. Niedożywienie wpływa na nasze serce.

Obniżenie spożycia białka poniżej zapotrzebowania powoduje spadek masy mięśniowej – pamiętajmy, że nasze serce to także mięsień, więc i ono na tym cierpi – występuje bradykardia i niewydolność krążenia. Spada także masa mięśni oddechowych, co utrudnia nam zaczerpnięcie tchu i wiąże się z powstawaniem zmian morfologicznych w płucach i problemami ze strony układu nerwowego, który po prostu wariuje.

Z kolei zbyt mała ilość tłuszczu powoduje zaburzenia ze strony układu hormonalnego. Z powodu braku składników odżywczych zaburza się nasza termogeneza, odczuwamy zimno. Z czasem pojawiają się problemy jelitowe związane z nieprawidłową florą – biegunki, czasem wymioty. Parametry wątrobowe pogarszają się prowadząc do choroby tego narządu. Zaczynają się omdlenia, utraty świadomości.

Nieźle, prawda? Nadal wierzycie, że kilka – kilkanaście dni głodówki to nic strasznego? Nawet jeden dzień może prowadzić do powstawania niekorzystnych zmian w naszym organizmie! Czy dla kilku kilogramów mniej warto tak postępować, w następstwie źle wyglądać (włosy, skóra, paznokcie), źle się czuć i… i tak nabawić się efektu jojo? Oczywiście, że nie. Nie, nie nie – tłumaczenia, że zaplanowana głodówka to nic złego, tylko z głową, nie mają prawa bytu – nie ma czegoś takiego, jak głodowanie i upośledzanie swojego organizmu “z głową”! To niepotrzebne obciążanie go i narażanie. Jest wiele sposobów odchudzania – warto pamiętać, że dodatkowych kilogramów nie nabawiliśmy się w tydzień, dlatego i w tydzień nie damy rady zdrowo ich stracić. Argument o głodówce oczyszczającej też do mnie nie dociera – owszem, tracimy toksyny, ale i mnóstwo innych rzeczy potrzebnych do zdrowego działania organizmu.