Od dłuższego czasu próbujesz stracić zbędne kilogramy, przetestowałaś już różnego rodzaju planu treningowe, diety, a nadal nie zauważyłaś żadnych większych zmian? Twoja waga skacze jak szalona, a Ty nie umiesz nad nią zapanować? Prawdopodobnie należysz do grona osób, które zmagają się z insulinoopornością.
Zacznijmy od samego początku – CO TO JEST INSULINA?
Jest to hormon wytwarzany przez trzustkę, który odgrywa zasadniczą rolę w metabolizmie węglowodanów. Pomaga utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi, zajmuje się transportowaniem energii do komórek oraz jej magazynowaniem.
Kiedy pojawia się problem z insulinoopornością?
Wtedy, kiedy nasze komórki “nie zauważają” insuliny, która transportuje do nich energię. Wysoki poziom insuliny we krwi, spowodowany niemożliwością jej obniżenia sprawia, że w naszym organizmie przestaje pracować hormon glukagon, który ma odwrotne działanie od insuliny. Oba te hormony są podstawowymi regulatorami metabolizmu węglowodanów.
Insulinooporność i odchudzanie
Przejdźmy do rzeczy, która większość z Was za pewno najbardziej interesuje. Kiedy w naszym organizmie rozpoznana została insulinooporność, a za wysoki poziom inusuliny blokuje działanie glukogenu, nie dochodzi do spalania tkanki tłuszczowej. Najprościej podsumowując: kiedy wszystkie komórki zapełnione są już energią, organizm nie ma gdzie jej ulokować i po prostu tworzy magazyn w postaci tkanki tłuszczowej. Organizm poprzez produkowanie tkanki tłuszczowej po prostu chroni się przez zacukrzeniem.
Inne czynniki wpływające na insulinooporność
Podwyższony poziom hormonów: kortyzolu, hormonu wzrostu, hormon powodując nadczynność tarczycy. Dodatkowo z wiek wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia insulinooporności. Tak samo niezdrowa dieta, alkohol, otyłość brzuszna, tabletki antykoncepcyjne podwyższają jej ryzyko.
Jakim badaniem można wykryć insulinoodproność i jak ja leczyć?
Podstawowe badanie, które może ją wykryć jest to krzywa cukrowa. W trakcie leczenia insulinooporności łączy się dietę niskowęglowodanową (zazwyczaj opartą na białku i tłuszczach) z aktywnością fizyczną i leczeniem farmakologicznym. O tym wszystkim decyduje lekarz.
Jak ćwiczyć z insuinoodpornością, żeby schudnąć?
Zbyt duża aktywność fizyczna może przynieść odwrotne od zamierzonych skutków. W przypadkach, kiedy insulinooporność jest już mocno rozwinięta, zazwyczaj treningi ograniczają się wyłącznie do spacerów. Rodzaj treningu powinien być dobrany indywidualne (tak samo jak dieta i suplementacja). Zazwyczaj są to krótkie sesje treningowe maksymalnie 15 minutowe nawet dwa razy dziennie
Problem insulinoodporności dotyka niejedną z nas. Nieleczona insulinooporność może prowadzić do cukrzycy II, zwiększa się ryzyko bezpłodności. Jeżeli podejrzewacie u siebie insulinooporność. Nie zwlekajcie z przeprowadzeniem badań.
Czy ktoś z Was zmaga się z insulinoopornością? Jak radzicie sobie z chudnięciem? Jaki u Was został zastosowany program treningowy i jaką dietę zalecił Wam lekarza? Czekam na Wasze komentarze, które są na pewno bardzo cenną wskazówką dla osób, które mogą zmagać się z tym samym problemem.
Dominika
Ja bym tylko dodała, że jest wiele rodzajów insulinooporności – są drobne różnice w ich występowaniu.
Problem insulinooporności nie dotknął mnie stricte w taki sposób jak to bywa z osobą zdrową, ponieważ od dziecka choruję na cukrzycę typu I i w trakcie życia z cukrzycą insulinooporność również się zdarza, czasem w najlepszym wypadku tylko epizodycznie i nie miało to na mój organizm większego znaczenia. Dodam, że jestem osobą szczupłą, uprawiam sport i stosuję zasady zdrowego i racjonalnego żywienia, ale jestem i tak w grupie ryzyka wystąpienia takiej niedogodności jaką jest insulinooporność. Wiecie jakie rady dostałam od lekarza, aby nie dopuścić do insulinooporności? (no niestety i w cukrzycy typ I mamy coraz częściej osoby otyłe) :
– zdrowa dieta
– aktywność fizyczna
– eliminacja używek
– kontrola stresu
– odpowiednia ilość snu
Czyli jednym słowem nic odkrywczego 🙂 A jeśli jednak ktoś już głęboko popadł w tę insulinooporność to z tego co wiem stosowana jest wtedy metformina.
Nie jestem znawcą, nie mam też do czynienia zawodowo z takimi tematami – mogę jedynie jeszcze dodać, że łącznie choruję na cukrzycę 20 lat, a obecnie jestem 24-latką i praktykując zasady zdrowego stylu życia nie miałam właściwie większych problemów z insulinoopornością.
Pozdrawiam i trzymam kciuki za wszystkich zmagających się z insulinoopornością.
Jeszcze chciałabym coś dodać, bo pomyślcie, że aaaa “odpowiednia ilość snu” takie trywialne – a to działa tak, że nie wysypiając się zwiększa się zapotrzebowanie na insulinę – większa ilość insuliny w organizmie prowadzi do uodpornienia się na jej standardową dla danej osoby ilość, no a jak się organizm uodporni to jej działanie jest słabsze i woła o więcej i więcej.
Podstawowe badanie diagnozujace IO to krzywa insulina nie cukrowa
Krzywa cukrowa jest jak najbardziej poprawnym sformułowaniem 😉
Krzywa cukrowa a krzywa insulinowa to dwie różne rzeczy, można je zrobić podczas tego samego pobrania krwi, ale to nie jest to samo. Krzywa cukrowa określa poziom glukozy na czczo i po spożyciu glukozy, natomiast krzywa insulinowa określa poziom insuliny na czczo i po spożyciu glukozy. Ja cukier mam w normie na czczo i po glukozie natomiast insulinę po obciążeniu glukozą mam za wysoką a na czczo w normie i to jest właśnie insulinooporność.
Potwierdzam. Ciągle na endokrynologii robili mi krzywą cukrową i dopiero teraz miałam robioną krzywą insulinową i mi wykryli insulinooporność, a celowali w cukrzycę. To dwa różne badania Co innego wykrywają